Ένας Πολυδιάστατος Τρόπος Μάθησης
Από τον Ρόναλτ Ντέιβις και Σούζαν Χέιλυ
Αν έκλεινες τα μάτια και φανταζόσουν ένα τίγρη, δεν θα ξεκινούσες από την ουρά και θα προχωρούσες στους γοφούς, πόδια, ώμους, κεφάλι, αυτιά μύτη και στο τέλος θα πρόσθετες τις ρίγες του ζώου για να μπορέσεις να καταλάβεις ότι βλέπεις μια τίγρη.
Θα έβλεπες όλα τα μέρη ταυτόχρονα και θα συμπέραινες την τίγρη. Αν οι σκέψεις σου γίνονται πάντοτε ή σχεδόν πάντα σε εικόνες τότε συνηθίζεις να αναγνωρίζεις μίαν εικόνα με μία ματιά.
Οι δυσλεξικοί σκέφτονται πρωταρχικά με εικόνες. Αντί να χρησιμοποιούν τον μονόλογο (λέξεις, προτάσεις ή εσωτερικό διάλογο), ειδικεύονται στην νοερή ή αισθητική εικόνα. Αυτός ο τρόπος σκέψης γίνεται υποσυνείδητα.
Οι περισσότεροι δυσλεξικοί δεν συνειδητοποιούν ότι κάνουν κάτι τέτοιο. Εφόσον οι δυσλεξικοί σκέφτονται με εικόνες ή χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους, τείνουν να εφαρμόζουν την σφαιρική κοινή λογική τους και να υιοθετούν στρατηγικές δικαιολόγησης.
Κοιτάζουν την μεγάλη εικόνα για να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους.
Οι Δυσλεξικοί τείνουν να διαπρέπουν σε τομείς όπως:
- στρατηγική
- δημιουργικότητα
- πρακτική
- λύση πρακτικών προβλημάτων
Οι Δυσλεξικοί τείνουν να έχουν δυσκολίες σε τομείς όπως:
- λεκτική σκέψη
- γραμμική λογική, σειροθετήσεις και βήμα προς βήμα γραμμικής δικαιολόγησης.
Σκεφτόμενοι κυρίως με εικόνες, οι δυσλεξικοί τείνουν επίσης να αναπτύσσουν πολύ έντονες φαντασιώσεις. Προτιμούν να χρησιμοποιούν μια φωτογραφία ή ένα συναίσθημα βασισμένο σε αιτιολογικές διαδικασίες για να λύσουν προβλήματα από την λεκτική λύση.
Εάν είναι συγχυσμένοι, θα μετακινήσουν νοητικά ένα αντικείμενο και θα το κοιτάξουν από διαφορετικές προοπτικές και γωνίες. Από αυτή τη διαδικασία σκέψης, αναπτύσσουν πολύ μοναδικές ικανότητες και ταλέντα σε τομείς όπως:
|
|
|
Αυτή η ικανότητα μπορεί να είναι η βάση ενός προβλήματος. Όταν το άτομο αποπροσανατολιστεί, μπορεί να βιώσει τις δικές του νοητικές εικόνες ως πραγματικές. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ικανοί να βιώσουν μια κατάσταση αποπροσανατολισμού όταν εκτίθενται σε οφθαλμαπάτη ή σε παραπλανητικά αισθητηριακά ερεθίσματα, όπως αυτά που δημιουργούνται στα παιχνίδια στα Λούνα Πάρκ.
Ένας δυσλεξικός αποπροσανατολίζεται σε καθημερινή βάση σαν αντίδραση προς την σύγχυση. Ο αποπροσανατολισμός είναι αυτό που συμβαίνει όταν ο δυσλεξικός χρησιμοποιεί το φυσικό του πρόβλημα στο να ξεκαθαρίζει καταστάσεις. Αυτή η φυσική νοητική αντίδραση σε οποιαδήποτε αισθητήρια πληροφορία που δημιουργεί σύγχυση θεμελιώνετε και χρησιμοποιείτε σταθερά σαν τρόπος μάθησης των δυσλεξικών.
Οι δυσλεξικοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα με μη-πραγματικά (δυσδιάστατα) και συμβολικά αντικείμενα, όπως οι αριθμοί και τα γράμματα.
Η προσπάθεια να κατανοήσουν δυσδιάστατα αντικείμενα ή σύμβολα μπορεί να τους αποπροσανατολίσει.
Αυτός ο αποπροσανατολισμός δημιουργεί τα γνωστά συμπτώματα των αντικαταστάσεων, των αντιστροφών, των μεταθέσεων ή των παραλείψεων στο διάβασμα ή στη γραφή λέξεων, προτάσεων ή ψηφίων.
Ο αποπροσανατολισμός δεν περιορίζεται σε οπτικά ερεθίσματα. Πολλοί δυσλεξικοί διαστρεβλώνουν ή δεν ακούνε σωστά τις λέξεις ή την σειρά των λέξεων στις προτάσεις. Μπορεί επίσης να παρουσιάσουν προβλήματα στην εσωτερική αίσθηση του χρόνου και στον συντονισμό κινήσεων.
Αυτός ο χαρακτηριστικός τρόπος σκέψης μπορεί να έχει διάφορα ονόματα, όπως:
- Δυσλεξία
- Δυσλειτουργία ακουστικής διαδικασίας
- Δυσλειτουργία οπτικής διαδικασίας
- Αναγνωστικό πρόβλημα
- Πρόβλημα λόγου και μάθησης
- Ελλειμματική Προσοχή - Υπερκινητικότητα
- Ελλειμματική Προσοχή
Αυτός ο τρόπος σκέψης μπορεί να είναι η αιτία για μια ποικιλία διαφορετικών συμπτωμάτων.
Ο Ρόναλτ Ντέιβις, ο συγγραφέας του βιβλίου «Το Χάρισμα της Δυσλεξίας» ήταν βαριάς μορφής δυσλεξικός ενήλικας. Ανακάλυψε τον τρόπο να «διορθώσει» το πρόβλημα του πολύ πριν έρθει αντιμέτωπος με οποιαδήποτε θεωρία για την δυσλεξία. Μέχρι τα 38 του χρόνια δεχόταν την επίσημη διάγνωση των ειδικών «νοητικά καθυστερημένος». Παρόλο το δείκτη νοημοσύνης 160, οι ειδικοί επέμεναν ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να μάθει γραφή και ανάγνωση και ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα στον εγκέφαλο του.
Με τον καιρό συνειδητοποίησε ότι τα συμπτώματα της δυσλεξίας του μερικές φορές χειροτέρευαν. Σαν εκπαιδευμένος μηχανικός σκέφτηκε ότι αν μπορούσε να ανακαλύψει τι χειροτέρευε την κατάσταση του, τότε θα μπορούσε να ανακαλύψει και τι την καλυτέρευε. Πρώτα συνειδητοποίησε ότι όταν βρισκόταν στην καλύτερη του καλλιτεχνική φάση, η δυσλεξία του βρισκόταν στην χειρότερη της φάση. Μετά ανακάλυψε ότι πολλοί από τους καλλιτέχνες φίλους του ήταν δυσλεξικοί και άρχισε να πειραματίζεται με αυτούς ώσπου ανάπτυξε μίαν αξιόπιστη μέθοδο για να βοηθά τους άλλους να ξεπεράσουν τη δική τους δυσλεξία. Ένα χρόνο περίπου μετά, το 1982, άνοιξε την πρώτη του κλινική για ανάγνωση.
Εξειδικευμένοι σύμβουλοι έχουν εκπαιδευτεί παγκοσμίως σε μεθόδους οδηγημένες από αυτόν τον μοναδικό τρόπο σκέψης και μάθησης, να διδάσκουν στους πελάτες τους πώς να μάθουν να διαβάζουν, να γράφουν και να μελετούν αποτελεσματικά. Ένα τέτοιο μέρος είναι το Reading Research Council/Davis Dyslexia Correction Centre στοBurlingame, California. Το Κέντρο αυτό έχει αφιερωθεί στην έρευνα των θετικών ταλέντων που προωθούν την ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά και βοηθούν στην Ελλειμματική Προσοχή Υπερκινητικότητα. Ελέγχοντας την ρίζα της δυσλειτουργίας που σχετίζεται με την Δυσλεξία, Ελλειμματική Προσοχή, Ελλειμματική Προσοχή Υπερκινητικότητα, αφήνοντας ακέραια τα χαρίσματα.