|
||
|
ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΥΣΛΕΞΙΑΣ |
Η νέα επαναστατική μέθοδος για την αντιμετώπιση της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών. Είναι ανακουφιστικό και ευχάριστο που μετά από πολλά χρόνια ακούγοντας τόσα πολλά για τα πράγματα που οι δυσλεκτικοί δεν μπορούν να κάνουν, μας δίνετε η ευκαιρία να επανατοποθετηθούμε και ν’ αλλάξουμε τα πλαίσια και τα όρια αυτών των ατόμων. Τ’ άτομα αυτά παρόλο που έχουν αυξημένη οπτική, ακουστική και διανοητική αντίληψη, βιώνουν συνεχή απογοήτευση στον ακαδημαϊκό τομέα. Η μέθοδος Ντέιβις μας προσφέρει μια νέα αντίληψη και κατανόηση για το πρόβλημα της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών προβλημάτων. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια σε πολλές χώρες του κόσμου* με πολύ θετικά αποτελέσματα στις μαθησιακές ικανότητες και στην προσωπικότητα των δυσλεξικών. Είναι πλέον ευρέως γνωστό ότι οι ερευνητές και οι ακαδημαϊκοί διαφωνούν μεταξύ τους για τα αίτια που προκαλούν τα συμπτώματα της δυσλεξίας. Σχεδόν όλα τα παραδοσιακά αποτελέσματα των ερευνών για την δυσλεξία μας έχουν δώσει πολλές θεωρητικές μελέτες και λιγοστούς ή καθόλου τρόπους ουσιαστικής αντιμετώπισης. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι το περιεχόμενο των μελετών αυτών είναι πολύπλοκο και τις περισσότερες φορές δυσνόητο και μας έχει εξυπηρετήσει μέχρι τώρα ελάχιστα και περισσότερο μάλλον σαν οδηγός προς το άγνωστο. Ένα από τα βασικά χαρίσματα που έχουν οι δυσλεκτικοί είναι η ικανότητα τους να διαφοροποιούν τις αισθητηριακές και τις αντιληπτικές τους ικανότητες και να τις εκλαμβάνουν σαν πραγματικότητα. Η λειτουργία αυτή γίνεται ασυνείδητα και αποτελεί το εμπόδιο στη μάθηση. Το μεγάλο επίτευγμα της ανακάλυψης του Ντέιβις και των μεθόδων του, έγκειται στο ότι η δυσλεξία αλλά και άλλες μαθησιακές δυσκολίες ΔΕΝ πηγάζουν από κάποια δυσλειτουργία ή ζημιά του εγκεφάλου αλλά από μια ξεχωριστή αντιληπτική ικανότητα. Το πρακτικό επίτευγμα της ανάπτυξης της μεθόδου είναι ότι βοηθά τ’ άτομα αυτά να κατανοήσουν αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο που κατέχουν για την επεξεργασία των δεδομένων και τον τρόπο αντίληψης που χρησιμοποιούν και τους μαθαίνει πως να σταματούν εκούσια τους μηχανισμούς αυτούς που προκαλούν τους αποπροσανατολισμούς. Τους μαθαίνει ταυτόχρονα να ελέγχουν συνειδητά τα λανθασμένα αισθητηριακά (οπτικά και ακουστικά) ερεθίσματα κατά τη διάρκεια της γραφής και της ανάγνωσης. Η ανακάλυψη αυτή μας προσφέρει μια καινούρια προσέγγιση στην κατανόηση των μαθησιακών ικανοτήτων των δυσλεξικών ατόμων και δίνει καινούριες στρατηγικές, μεθόδους μελέτης και αντιμετώπισης. Το υπόβαθρο της θεωρίας ότι τα συμπτώματα της δυσλεξίας προέρχονται από οργανικά ή βιολογικά αίτια μπαίνει πλέον υπό αμφισβήτηση έχοντας υπόψη τα πιο κάτω δεδομένα: Η λειτουργικότητα εξαρτάται και ορίζεται από τη δομή. Αν υπήρχε δυσλειτουργία στη δομή ( εγκέφαλος ή νευρικό σύστημα ) τότε τα συμπτώματα θα έπρεπε να είναι σταθερά. Όσοι όμως έχουν ασχοληθεί με την δυσλεξία μπορούν να διαβεβαιώσουν ότι τα συμπτώματα ΔΕΝ είναι σταθερά. Για να είμαστε πιο ακριβείς τα συμπτώματα διαφέρουν από άτομο σε άτομο και από μέρα σε μέρα ακόμα και στο ίδιο το άτομο. Έτσι συμπεραίνουμε ότι ή η δομή αλλάζει συνεχώς ή ότι το πρόβλημα της δυσλεξίας δημιουργείται από άλλους παράγοντες διαφορετικούς απ’ αυτούς της δομικής λειτουργίας. Αυτή είναι η συνειδητοποίηση που έχει οδηγήσει σε μια εξ’ ολοκλήρου νέα προσέγγιση και αναζήτηση στα συμπτώματα της δυσλεξίας, ότι δηλαδή το πρόβλημα πηγάζει από μια διανοητική λειτουργία ή επεξεργασία των εξωτερικών δεδομένων και ερεθισμάτων. (εκτός των περιπτώσεων φυσικά που υπάρχει αποδεδειγμένος εγκεφαλικός τραυματισμός ή δυσλειτουργία) Αυτή η διανοητική λειτουργία είναι μια μη φυσική αντιληπτική επεξεργασία που αποτελεί μοναδικότητα των δυσλεξικών και ευθύνεται για πολλαπλά είδη αντιληπτικών διαφοροποιήσεων και δυσκολιών. ( Distortions , false perception of external stimuli ) Η αντιληπτική αυτή διαδικασία που χρησιμοποιούν οι δυσλεκτικοί είναι αυτό που τους κάνει χαρισματικούς σε πολλούς άλλους τομείς. Έχει ήδη αποδειχθεί ότι είναι μια ασυνείδητη ικανότητα που μπορεί να μπει κάτω από έλεγχο με σχετική ευκολία. Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτή την κατάσταση που λέγεται δυσλεξία πρέπει να κατανοήσουμε τους διάφορους νοητικούς ( cognitive ) και αντιληπτικούς παράγοντες που την προκαλούν. Αυτοί οι παράγοντες εμπίπτουν στις πιο κάτω κατηγόριες: 1. Τα κοινά χαρακτηριστικά όλων των δυσλεκτικών. 2. Η ικανότητα να σκέφτονται με νοητικές εικόνες. 3. Η ικανότητα τους να συμπληρώνουν καινα καταχωρούν επιλεκτικά νοητικές εικόνες και να τις εκλαμβάνουν σαν να είναι πραγματικές αντιλήψεις. 4. Την αντιληπτική και αισθητηριακή διαδικασία που χρησιμοποιούν. 5. Την ανατομία των συμπτωμάτων της δυσλεξίας. 6. Την πρόωρη άφιξη τους στο σημείο σύγχυσης με αποτέλεσμα την περαιτέρω επιδείνωση των συμπτωμάτων. 7. Τις καταναγκαστικές λύσεις που υιοθετούν για να σταματούν τους αποπροσανατολισμούς. Οι διανοητικοί και αντιληπτικοί παράγοντες πιο πάνω ευθύνονται για όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται ως δυσλεκτικά και επεξηγούν τις διάφορες μορφές και στάδια των συμπτωμάτων Ανατομία της μαθησιακής δυσκολίας: 1. To άτομο έρχεται αντιμέτωπο μ’ ένα άγνωστο ερέθισμα. Αυτό μπορεί να είναι μια λέξη, (γραπτή ή προφορική) ένα σύμβολο ή ένα αντικείμενο. 2. Η ανικανότητα αναγνώρισης προκαλεί σύγχυση. 3. Η σύγχυση αυτόματα προκαλεί αποπροσανατολισμούς. Το δυσλεκτικό άτομο τους χρησιμοποιεί για να εξετάσει νοητικά αυτά τα ερεθίσματα σε μία προσπάθεια του να αναγνωρίσει και να λύσει τη σύγχυση του. 4. Ο αποπροσανατολισμός προκαλεί λανθασμένες αισθητηριακές αντιλήψεις. Αυτές οι αντιλήψεις που το άτομο δέχεται και επεξεργάζεται, καταγράφονται στο εγκέφαλο ως πραγματικότητες. 5. Ο αποπροσανατολισμός και οι λανθασμένες αισθητηριακές αντιλήψεις καταγράφουν λανθασμένες πληροφορίες. Το δυσλεξικό άτομο έχει αναπτύξει την ικανότητα να συμπληρώνει νοητικά εικόνες για ν’ αποφεύγει τις συγχύσεις. 6. Οι αποπροσανατολισμοί προκαλούν λανθασμένες πληροφορίες και λάθη. Το άτομο δεν μπορεί ν’ αναγνωρίσει τις λανθασμένες πληροφορίες ως λανθασμένες διότι έχουν καταγράφει στον εγκέφαλο του ως πραγματικές. 7. Τα λάθη προκαλούν συναισθηματικές αντιδράσεις. Σε κανένα δεν αρέσει να κάνει λάθη. 8. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις εκφράζονται με αισθήματα αγανάκτησης. Η αγανάκτηση είναι ένα αποτέλεσμα των λαθών και της συναισθηματικής αντίδρασης, απογοήτευσης. 9. Υιοθετούνται ή δημιουργούνται καταναγκαστικές λύσεις για τη λύση του προβλήματος και της σύγχυσης: π.χ. μια λύση υιοθετείται για να μας βοηθήσει ν’ αναγνωρίσουμε κάτι ή να κάνουμε κάτι. Συνήθως αυτή η λύση είχε βοηθήσει στο παρελθόν σε κάποιο πρόβλημα. Αυτές οι λύσεις συνήθως υιοθετούνται γύρω στην ηλικία των 8-9 χρόνων. Υιοθετώντας τις καταναγκαστικές λύσεις, το άτομο τώρα αντί να συγχυστεί προτρέχει στην καταναγκαστική λύση. Το άτομο τώρα χρησιμοποιεί τις καταναγκαστικές λύσεις για να ξεπεράσει την σύγχυση του. Οι μαθησιακές δυσκολίες είναι η σύνθεση των καταναγκαστικών λύσεων που το άτομο υιοθετεί. Οι καταναγκαστικές λύσεις είναι αυτές που παραλύουν τη διαδικασία της μάθησης. Η μέθοδος Ντέιβις προσφέρει τους τρόπους για την διάλυση των συγχύσεων και των αποπροσανατολισμών έτσι που τα εναύσματα που τις προκαλούν να μην υφίστανται πλέον, οπόταν οι καταναγκαστικές λύσεις παύουν πλέον να είναι χρήσιμες. Το άτομο μαθαίνει πως να ελέγχει τους αποπροσανατολισμούς και τη σύγχυση του στα οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα με αποτέλεσμα τα συμπτώματα της δυσλεξίας να σταματούν. Η μέθοδος παρουσιάζει εξαιρετικά αποτελέσματα σε θέματα ανάγνωσης, γραφής, δυσγραφίας, μαθηματικών, ( Dyscalculia , Acalculia ) προσανατολισμού στο χώρο, χρόνο, ελλειμματικής προσοχής, και υπερκινητικότητας ( ADD , ADHD ).
|
Copyright ® Ινστιτούτο Γνωστικής & Μαθησιακής Αποκατάστασης - All rights reserved - Design, hosting and maintenance by "anticipate (www. istos.ws) " |